نقاش
خاک روی گل ها راگرفت
مژده ی نقش جدید را داد

نقاش
شنید
رنگی را چید
بی تکلف
مروارید را
بنفش
کشید

نقاش
خندید
بازهم خندید

سالها
روزها
می گذرند
نقاش
نقش می زند
ودر انتطاریک چشم
آه می کشد

بعضی ها
شبیه اند
وبعضی ها
شبیه تر
هیج گاه
کسی را که شبیه نباشد
ندیده ام

از خواب می ترسم
زوال این محیط
در نظرم
بیشتر جلوه می کند

جای دوری نمی روم
چند قدم آنطرفتر
شاید چند قدم بیشتر
شاید بازهم بیشتر
...

رود فراخ
رود عمیق
و زندگیم کوتاه
کسی برای کمک می آید؟

تخته پاره ای
شناور بر آب
ریسمانی
شناور بر باد
کسی برای کمک می آید؟

عروسک من
صورتش سفید
چشمانش کبود
رقصهایش درآب
کسی برای کمک می آید؟

اشکهایم
پرپر شدند
موجهایم
ناپدید

نور
رقصید
سایه ام
خندید

من درته آب
رفتم به عالم خواب

مرا برگردان
به همان جا
که مردمانش افسانه ی واقعیت انسان اند

مرا برگردان
به کلبه ی نم زده ی دور
هنوز آوای انسان
از میان پیچک های تنیده بر دیوار سرد
می آید

مرا برگردان
نوای ریگ های داغ
زیر نور مهتاب شب چهارده
درتنها پهنه ی بی مدعا
مستم می کند

مرا برگردان

خاک
بوی نم تورا می دهد
بعد ازسالی
هنوز سبزه
خون تورا
میمکد

سالی است
دور از ما
بدون نیاز
لحظه ای
همراه هم
نوازشش را
خواهیم شنید

تورا
درآینه
بیشتر از پشت شیشه
دوست دارم

تولد
زیستن
بودن
بزرگتر از آنست که توجه تورا بطلبد

بار دیگر
درانتظار تولد
خواهم بود

بار دیگر
درانتظار تولد
خواهم زیست

در ابتدا
هیچ نبود
سفیدی بود
و تنها بود

در انتها
هیچ نبود
سفیدی بود
و تنها بود

نغمه های زمین دوردست
به گوش می رسد

دیروقتی است
نگاه ها به ساعت شماطه دار بزرگ
دوخته شده است

بیا
با هم خواهیم رفت

نغمه ها
سوزناک تر وسوزناک تر
خواهند شد
وخبر از سفری دور
خواهند آورد

بیا
در تلاطم آسمان
یک رنگ
باقی خواهد ماند

تمام روز
به آسمان نگاه کردم
تا چشمانم آبی شد

نوازشم کن
حتما فردا
قطار من
به این ایستگاه می رسد

راه
طولانیست
و صبر
کم

بخواب
فردا
آسمان
با ما خداحافظی می کند

کلوچه
رنگ
تولد
چهارشنبه سوری
بهار
سبز
دوست
هوا
بادکنک
کیک
شمع
صفر
دوتا صفر
سه تا صفر
نور
لبخند
دست
چشم
صورت
مو
کادو
خش خش
شکلات

همه اش مزخرفه
همه اش رویاست
من رویا خیلی دوست دارم

ماهی قرمز نخرید
اگر خریدید پس بدید
اگر می خواید بخرید
یاد وقتی بیفتید که
آسمون
توی چشمهاش میفته

پیش از آنکه خوابت ببرد
بمیر

امروز خودم را لگدمال نکردم
شاید فردا

آتش
رقصاند
چرخاند
سوزاند
فهماند

نقشه راه
چیزی نیست جزیک خط
که درپایان
به خط دیگری ختم می شود

پایان کجاست؟

مبل های سبز
پرده های نارنجی
دیوارهای سفید
باحاشیه های کمرنگ سبز
زمین خاکستری
آسمان آبی
گل های قرمز
میوه های زرد

دوست دارم جاده ام بنفش باشد
دوست دارم کسی ازجاده ی من بیاید
چشمانش سبز
موهایش آبی
کمی خجالتی
می آید

بگذاربیایند
خواب
نور
مهتاب
سرور
به پیشوازش

می رویم
می یابیم
می خواهیم
می دانیم
می مانیم

بمیر
مرگ تو
بیشتر ازمرگ خودم
مرا به خنده می اندازد